در کلاس های پنجم، بچهها وارد سفری دلنشین شدند؛ سفری که در آن، قدمبهقدم با ابزارهای هنری آشنا میشوند و یاد میگیرند چگونه با سیم، فویل، رنگ و خمیر، به دنیای خیالاتشان شکل بدهند. در جلسات مجسمهسازی، ابتدا با ساخت اسکلتهای سیمی، فویلکشی و چسب کاغذکشی، پایهی مجسمهها شکل گرفت.
سپس با شانه تخممرغ و پودر مل، خمیرهای پاپیهماشه درست کردند و روی مجسمهها کشیدند تا رویاهایشان از دل فویل و چسب، به شکل واقعی دربیاید. سطح سرد و بیجان مجسمهها جان گرفت و نرم شد؛ لایههایی که نهتنها فرم را کاملتر کردند، بلکه آغازگر مرحلهای بودند که در آن، هر مجسمه بهتدریج شخصیت و هویت خود را پیدا میکند.
در مراحل بعدی، بچهها با سمبادهکشی لطیف، فرمها را اصلاح کردند و جزئیاتی مثل بینی، لب، انگشتها و بافت مو را افزودند تا هر پیکر، چهره و شخصیت خودش را پیدا کند.
هر مجسمه، داستانیست از صبر، دقت و خلاقیت دستان کوچکشان؛ و در پایان دوره، هر دانشآموز اثری خواهد داشت که از دل تلاش و تخیلش زاده شده است.
این مسیر هنری همچنان ادامه دارد…
